ISKOLAR SA TUNAY NA KAHULUGAN

Talino nga ba ay sukatan ng minimithing edukasyon ay makamtan?

            

Marahil hindi na kaila sa ating pandinig ang mga katagang “edukasyon lang ang aming maipapamana”. Madalas itong wikain ng mga matatanda, ng ating mga magulang. Hyperbole o sa eksaheradong pananalita, “dugo’t pawis” ang ginugugugol upang maigapang at mabigyan ng maayos na edukasyon ang mga anak. 

Historically speaking, ang Pilipinas ay nasa 3^rd world country at ngayon ay maituturing ng developing country. Bagaman, isa ang edukasyon sa prayoridad ng pamahalaan sa financial budget, marami pa ring mga kabataang Pilipino ang walang kakayahang makapag-aral.  May awitin pa ngang “Grade one lang ang tinapos, no read- no write pa…” naglalarawan ito sa matinding kahirapan at kawalan ng kakayahang makapag-aral.

 

Kung ating titignan, may mga batang nakakapagtapos ng hayskul, subalit ‘di na naabot pa ang tertiary level o kolehiyo. Isang paraan naman ang paglalagay ng mga scholarship programs upang makatulong sa mga kabataang nagnanais na makapag-aral subalit walang kakayahan. 

Ano nga ba ang “Scholar”?

Ayon sa Merriam-Webster Dictionary, ang salitang “scholar” ay mula sa orihinal Latin word na schola, Late Latin scholaris, Old-English na scoliere, Old French na escolar at English na school. Ito ay simpleng nangangahulugan sa isang tao na nag-aaral sa eskwelahan. 

Una itong ginamit noong 12^th Century. Sa paglaon ng panahon, hanggang sa ngayon, ang “Scholar” o iskolar sa wikang Filipino ay tumutukoy sa mga taong may mataas na kalidad ng kaalaman at nasa ilalim ng isang institusyon ng akademya. Isa ding kahulugan nito ay mga kabataang tinutustusan ng mga pribadong grupo o ng pamahalaan. Kaugnay nito, sinasala o dumadaan sa screening ang mga estudyante na naghahangad na maging iskolar. Kinakailangan din na mapanatili ang grado na hinihingi ng eskwelahan para makapagpatuloy sa pagiging iskolar.

Subalit, karamihan sa scholarship programs ay pinagugugulan pa din ng salapi gaya ng mga miscellaneous fees na hindi na sakop ng mga nagpapa-aral at nagiging pasanin na din ng mga magulang o tumatayong guardian ng mga estudyante.

Maraming mga unibersidad ang nag-aalok ng mga scholarship programs, sa aking paghahanap natagpuan ko ang isang eskwelahang bago noon sa akin, at masasabi kong kaiba sa halos lahat ng institusyon na nalalaman ko. 

        

                                    photo courtesy of UNTV Web

                            

Isa ako sa nakipila at sumalang sa mga panayam at pagsusulit sa programang alok ng La Verdad Christian College. Lubos ang aking kagalakan at pasasalamat sa Dios na ako ay nagkapalad na makapasa at mapabilang sa hanay ng mga iskolar. Sa La Verdad o LVCC, ay may adbokasiya ang mga nagtatag nito na “Study now, Pay never”. Ang eskwelahan ay nag bibigay ng pagkakataon sa mga kabataan na magkaroon ng access sa libreng edukasyon. Mayroong 2 kurso na pagpipiliin, Mass Communications Technology at Health Care Assistant. 

Ang LVCC, bukod sa Free Education o Scholarship Program ay nagbibigay din ng mga sumusunod. Libreng uniporme, (free uniform) libreng tanghaliaan (Free lunch), Stipend o allowance sa mga walang pamasahe, Libreng access sa mga educational materials at computers. Sagot din ng paaralan ang mga miscellaneous fees. 

Ayon sa Vice-chairman Emeritus na si Kuya Daniel Razon, ang ibang unibersidad ay nag re- require ng masyadong mataas na grado na nagiging isang hadlang para sa ibang mag-aaral na maging iskolar. Kung kaya’t sa LVCC ay binabaan nila ang required grade. Ang nais lang ng mga benefactor’s ng LVCC na sina Bro. Eli Soriano, Chairman Emeritus at Kuya Daniel Razon na maging masisipag ang mga estudyante sa pag-aaral at huwag sayangin ang pagkakataong naibigay. Isa ding layunin nila na kung makapag tapos ang mga LVCC Scholars ay sila naman ang tumulong sa ibang tao na nakikita nilang nangangailangan. 

 

Photo Courtesy DanielRazon.com

Sa aking ikalawang taon sa kolehiyo, marami na akong natutuhan at naranasan samantalang ako’y namamalagi sa LVCC. Hindi lamang akademya ang itinuturo sa amin manapa, lalo na ang mga katuruang mapapakinabangan namin pag-labas namin ng paaralan. Sa nagdaang mga aktibidad, hindi ako nagdalawang-isip na makiisa gaya sa mga pagsulat ng sanysay, debate o talumpatiaan gayundin, sumali ako sa organisasyon ng mga taong interesado sa pagsusulat.

Naniniwala ako sa pamamagitan nito ay unti-unti matutuhan ko ang mga bagay na kailangan at dapat kong malaman. Hindi ko lamang kasi natutuhan ang teknikal na aspeto gaya ng ano ba ang tamang pagbaybay ng salita sa sanaysay o kung tama ba ang pagaayos ng mga ilaw at kable, kundi mas malalim pa na pag aaral.

Sabi nga ng aking guro sa matematika, wala namang equations ka na sasagutan sa trabaho pero ang lundo kung bakit nag-aaral pa din ng Math ay tinuturuan ka kung paano ka magtitiyagang sagutan ang tanong. Kung paano ka haharap sa bawat problemang darating sa’yo. Sa aking palagay, ang malalim na bahagi ng pagkatuto ko bilang isang iskolar ay yung matuto na makisama at makipag-kapwa tao, humarap sa tao, magpaumanhin at pagiging handang matuto. Ang tunay na kahulugan ng Iskolar, bilang isa ding iskolar ay bawat pag-aaral sa akademya man o kagandahang asal ay isang tool na magagamit hindi lamang sa apat na sulok ng paaralan. Ito ay pagsasabuhay ng iyong natutunan samantalang nasa proseso ka ng pag-aaral. Ang bisa ng kaalamang naituro ay makikita sa aplikasyon sa tunay na buhay.

 (Feature Story)